می گذرد

زمانی را که به دستانم بسته ام می شمارم
و این شمارش بی خبرانه ادامه دارد تا به هیچ جایی برسد
زمانی که همه اش خاطره است
زمانی که دوست دارم دوست داشتن را
و عقربه هایی که بی تفاوت از کنار هم رد می شوند
نوشته بودم که
"از هم بگذریم در این زمانی که می گذرد؟"
پاسخی نیافتم
جرقه ای رسید؟
بارقه ی امیدی از فراسوی تاریکخانه ی ذهنمان؟
ندایی الوهی از قهقرای هستی و نیستی؟


هنوز روشن است و صدایش می آید:
روزی تو خواهی آمد...
از کوچه های باران
تا از دلم بشویی
غمهای روزگاران