زندگی نامه محمود احمدی نژاد

محمود احمدی نژاد، عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران انقلاب اسلامی، از چهره های شاخص اصولگرایان است که همچون بسیاری دیگر از هم قطارانش از حوزه نظامی و از مسیر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پا به عرصه سیاست گذاشته است.

وی یکی از سخنرانان عمده در همایش و نشست های گروه های تندرو مذهبی معروف به انصار حزب الله است.

محمود احمدی نژاد پیش از استانداری اردبیل، چهار سال در دهه شصت معاون و فرماندار ماکو و خوی بود

او که به بیان خودش، از پایه گذاران انجمن اسلامی دانشجویان پس از انقلاب اسلامی بوده در سال ،۱۳۵۴ در سن 19 سالگی، در رشته مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت تهران پذیرفته شد.

وی در سال ۱۳۶۵ در حالی که "داوطلبانه به تیپ ویژه سپاه پیوسته بود" دوره کارشناسی ارشد را نیز در همان دانشگاه آغاز کرد.

حدودا سی ساله بود که مسئولیت ستاد جنگ استان های غربی کشور را به عهده گرفت، اما با پایان جنگ به دانشگاه بازگشت و در سال ۱۳۶۸ به عضویت هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت درآمد.

محمود احمدی نژاد در دوران ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی استاندار اردبیل بود. آقای احمدی نژاد پیش از اینکه استاندار اردبیل شود، چهار سال در دهه شصت معاون و فرماندار ماکو و خوی بود.

پس از پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری و با تحولاتی که پس از دوم خرداد ۷۶ در ساختار دولت و وزارت کشور رخ داد، فعالیت محمود احمدی نژاد در استانداری پایان یافت و آنطور که خودش می گوید، به "فعالیت های علمی فرهنگی و اجتماعی" روی آورد تا اینکه درست دو سال پیش از ثبت نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری نهم، (اردیبهشت ماه ۱۳۸۲) دومین شورای شهر تهران در دومین جلسه رسمی خود وی را به سمت شهردار پایتخت برگزید.

در آن زمان شاید کمتر شهروند تهرانی نام استاندار سابق اردبیل را شنیده بود. اما این شهردار جدید را "آبادگران" حاضر در شورای شهر بسیار خوب می شناختند.

آقای احمدی نژاد که تا پیش از شهردار شدنش عمده فعالیتش تدریس در دانشگاه علم و صنعت، بود، چند صباحی پیش از انتخابات شوراها (اسفند ۱۳۸۱) در بطن فعالیت های تبلیغاتی شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی قرار گرفته بود؛ فعالیت هایی که پس از پیروزی قاطع محافطه کاران در شوراها همچنان ادامه پیدا کرد.

در کسوت شهردار تهران، آقای احمدی نژاد و فعالیت هایش بیشتر در معرض توجه قرار گرفت

پس از "یک سال و نه ماه کار کردن"، به گفته خود احمدی نژاد، تلاش های این گروه "مجلس هفتم را تشکیل داد."

در کسوت شهردار تهران، آقای احمدی نژاد و فعالیت هایش بیشتر در معرض توجه قرار گرفت.

در اولین روزهای اردیبهشت ۸۴، آقای خاتمی که به دلیل ترافیک سنگین با تأخیر برای دریافت دکترای افتخاری در دانشگاه تهران حاضر شده بود، ضمن انتقاد از وضعیت شهر تهران از سوی "تمام کسانی که قادر نیستند شهر را اداره کنند" از مردم عذرخواهی کرد که این سخن رئیس جمهور سخت بر محمود احمدی نژاد گران آمد.

اظهار نظرات تند احمدی نژاد در پاسخ به انتقادات آقای خاتمی انعکاس گسترده ای در رسانه های ایران پیدا کرد.

چند روز پس از آن، شهردار تهران و نامزد ریاست جمهوری در شهر مشهد سخنانی گفت که اگرچه چندان مورد توجه رسانه ها قرار نگرفت اما از اهمیت زیادی در روشن کردن مواضع وی برخوردار بود. در آن سخنرانی، آقای احمدی نژاد هدف خود و یارانش را تحقق دولت اسلامی اعلام کرد.

نامزد مورد حمایت اصولگرایان گفت: "دولت اسلامی یعنی دولتی که همه رویکردهایش، همه جهت‌‌گیری ‌هایش، همه‌ همتش، اجرای احکام اسلامی باشد. یعنی دنبال این باشد که جامعه را از طریق دستورات اسلامی اداره بکند، یعنی دولتی که معتقد باشد اسلام یک دین کامل است و می‌ تواند همه‌ نیازهای بشر را به طور کامل پاسخ دهد و انسان را به سعادت برساند. یعنی دنبال این باشد که با دستورات و روش ‌های اسلامی، اقتصاد را اداره کند، فرهنگ را اداره کند، شهرش را بسازد، این بسیار متفاوت است با دورانی که نظام ما اسلامی است اما فقط تقدیر و فکر مدیران کشور آن را اداره می ‌کند، حالا از هر کجا گرفته‌ است. یکی از اروپا گرفته، یکی از آمریکا گرفته، یکی هم از آسیا گرفته است."

به هر روی محمود احمدی نژاد که در زمان تصدی مقام استانداری اردبیل (دوره ای که اتفاقا مورد انتقاد اصلاح طلبان قرار دارد، به ویژه عملکرد استانداری مذکور در انتخابات ریاست جمهوری سال 1376) سه سال پیاپی به عنوان استاندار نمونه کشور انتخاب شده بود، این بار به میدان رقابت برای بالاترین پست اجرایی کشور ایران وارد شده تا نماینده طیفی باشد که تنها راه پیشرفت و "اصلاح" کشور را احیای "آرمان های انقلاب اسلامی" می دانند.